Λάμπρος Καούλλας
Εκπρόσωπος Τύπου
14 Ιουλίου 2007
Αμέσως μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967, ανώτατος Ισραηλινός νομικός προειδοποιούσε πως θα ήταν
παράνομο να κτιστούν εβραϊκοί οικισμοί στα κατεχόμενα αραβικά εδάφη. Η δήλωση αυτή του Theodor Meron,
νομικού συμβούλου τότε του Υπουργείου Εξωτερικών του Ισραήλ και ενός από τους κορυφαίους νομικούς
διεθνώς σήμερα είναι ένα ισχυρό πλήγμα στο διαρκές επιχείρημα του Ισραήλ ότι οι οικισμοί των εποίκων δεν
παραβιάζουν διεθνείς νόμους και συνθήκες. Η νομική του συμβουλή είχε σταλεί με την ένδειξη “Άκρως
Απόρρητο” και “Εξαιρετικά Επείγον” και προειδοποιούσε εγκαίρως ότι ο εποικισμός των κατεχομένων από
πολίτες παραβιάζει τις συμφωνίες της Χάγης και τις διατάξεις της Τέταρτης Γενεύης.
Ακόμη και σε αυτή την πτυχή του λοιπόν το Παλαιστινιακό πρόβλημα μοιάζει με το Κυπριακό. Μέχρι σήμερα, και
στις δύο περιοχές, το Ισραήλ και η Τουρκία συνεχίζουν τον παράνομο εποικισμό για να διαιωνίσουν την παρουσία
τους, να νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων τον επεκτατισμό τους και να μεταλλάξουν δημογραφικά και συνεπώς
πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά την ταυτότητα των κατεχομένων περιοχών τους. Ο εποικισμός τους δίνει ένα
ακόμη πλεονέκτημα, το οποίο είναι και το πιο σημαντικό: Με την πάροδο του χρόνου, που δουλεύει πάντα υπέρ
του κατακτητή, οι έποικοι, κυρίως τα παιδιά τους, γίνονται πλέον «ιθαγενείς», και έτσι οι όποιες νέες προσπάθειες
“ειρηνικών” και “δίκαιων” λύσεων πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν και την «ανθρωπιστική πλευρά του θέματος» με
πλαστά ερωτήματα του τύπου «τι θα γίνει με τους εποίκους».
Και έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σημείο να ασχολούμαστε με την κατ’ επίφαση ανθρωπιστική πλευρά του
ζητήματος, προσπερνώντας το γεγονός ότι ο εποικισμός ευθύς εξ’ αρχής αυτό τον αντικειμενικό σκοπό είχε, να
μας φέρει δηλαδή προ τετελεσμένων. Το σημαντικότερο πρόβλημα με τον εποικισμό είναι ότι αγνοούμε και
παραμερίζουμε τα υπαρκτά ανθρωπιστικά προβλήματα του ίδιου του θύματος, όπως οι πρόσφυγες, οι
εγκλωβισμένοι και το συσσωρευμένο άδικο της χρόνιας στρατιωτικής κατοχής! Το πρόβλημα του «τι θα γίνει με
τους εποίκους» σε περίπτωση δίκαιης λύσης βαραίνει πρώτα και κύρια την Τουρκία, και όχι εμάς, όπως βαραίνει
πρώτα και κύρια το Ισραήλ και όχι τους Σύριους και τους Παλαιστινίους.
Τρανή τεκμηρίωση των όσων λέμε περί της «ανθρωπιστικής επιτυχίας» του παράνομου εποικισμού είναι η
παλαιότερη δήλωση-συγχωροχάρτι της θυγατέρας του «σοφού γέροντα» Γλαύκου Κληρίδη, Καίτης Κληρίδου, σε
τουρκοκυπριακή εφημερίδα ότι «στην Κύπρο πάλλεται η καρδιά των εποίκων»!
