“Σαν σήμερα, 26 Οκτωβρίου 1912, ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου, λίγο πριν να γυρίσει η μέρα, οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης, υπογράφουν τα σχετικά έγγραφα επιστροφής της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς στους νόμιμους κατοίκους της.
Από τις αρχές του μήνα η Ελλάδα ήταν για ακόμη μια φορά σε εμπόλεμη κατάσταση με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία στα πλαίσια των Α’ Βαλκανικών Πολέμων, με επίκεντρο την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Την 25η Οκτωβρίου 1912 ο Ελληνικός Στρατός πέρασε προ των πυλών της Θεσσαλονίκης και ανάγκασε τον Χασάν Ταξίν Πασά να παραδώσει και επίσημα την πόλη.
Η επίσημη παράδοση της πόλης έγινε την 28η Οκτωβρίου.”
Σήμερα, 107 χρόνια μετά, η θύμηση της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης υποδεικνύει στους απανταχού Έλληνες πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Η αναγκαιότητα επιμονής σε εθνικά θέματα αλλά εκμετάλλευσης της κάθε ευκαιρίας που παρουσιάζεται είναι δεδομένη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η προσπάθεια απελευθέρωσης όλων των ελληνικών εδαφών μας δεν πρέπει να σταματήσει ποτέ και κάποια μέρα, λυτρωτικά, θα επέλθει η νίκη.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Η Σαλονίκη ποὺ ἔσβηνε μὲ τοῦ καιροῦ τὸ διάβα
Ιωάννης Πολέμης, «Διάπλασις τῶν Παίδων»
– καντήλι ποὺ τρεμόφωτο γιὰ λάδι λαχταρᾶ-
ἀποβραδίς κοιμήθηκε δυστυχισμένη σκλάβα,
καὶ τὴν αὐγούλα ξύπνησεν ἀρχόντισσα κυρά.
[…]
Καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ σμίξανε γιὰ τὸ φιλὶ τὰ χείλια,
ἔπεσαν, βροντοκόπησαν τὰ σίδερα βαριά,
οἱ ἁλυσίδες ἔσπασαν, στόματ’ ἀγγέλων χίλια
ἀθώρητα τραγούδησαν τὸ « Χαῖρε ᾽Ελευθεριά! ».
Κι ἡ σκλάβα ξύπνησε μὲ μιᾶς· πττιέται ἀπ’ τὸ κρεβάτι,
τὰ ξαφνιασμένα μάτια της στὰ κάστρα της κολλᾶ.
Ὄχι, δὲν ἦταν ὄνειρο, νά τη ἡ Παρθένα, νά τη!
ὄμορφη, γαλανόλευκη μὲ τὸ σταυρὸ ψηλά.
