Σαν σήμερα, 13 Νοεμβρίου 1956, ο Γεώργιος Νικολάου περνάει στο πάνθεον των ηρώων.
«Εφονεύθη εις το στρατόπεδον Ξερού υπό Άγγλων, κατόπιν βασανιστηρίων», γράφει στα απομνημονεύματα του ο Γ.Γ.Διγενής.
Ο Γεώργιος Νικολάου, από το 1950, συνεργαζόταν με τον Ανδρέα Ζάκο στην εθνική διαφώτιση των κατοίκων της περιοχής τους. Μυήθηκε στην ΕΟΚΑ από τις αρχές του 1955, αναλαμβάνοντας με την έναρξη του Αγώνα τον τομέα Τυλληρίας (Πηγαίνια, Παχύαμμος, Πάνω και Κάτω Πύργος), χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Δάφνιος». Διατηρούσε κρησφύγετο στο σπίτι του, όπου φιλοξενήθηκαν οι πρώτοι πυρήνες αντάρτικου της περιοχής. Η δράση του δεν περιοριζόταν όμως μόνο στον τομέα του, αφού βοήθησε σε διάφορες επιχειρήσεις την αντάρτικη ομάδα του Μάρκου Δράκου, όντας εξωτερικός σύνδεσμός της.
Στις 27 Οκτωβρίου 1956, οι Άγγλοι συνέλαβαν δέκα χωριανούς, ένας εκ των οποίων ήταν ο Γεώργιος Νικολάου, και τους μετέφεραν σε στρατόπεδο στο δρόμο Πεντάγειας – Ξερού. Δύο εβδομάδες μετά, στις 12 Νοεμβρίου, ο αδελφός του, Τάκης Νικολάου, καταφέρνει να μπει μυστικά στο στρατόπεδο και να τον συναντήσει. Ο Γεώργιος καταπονημένος, αποκάλυψε στον αδελφό του κάποια από τα βασανιστήρια των Άγγλων. Οι Εγγλέζοι στρατιώτες του είχαν συνθλίψει τα γεννητικά όργανα, χρησιμοποίησαν δυναμίτιδα για να του προκαλέσουν κώφωση από εκρήξεις, και τον είχαν δεμένο με ανοιχτές πληγές στην θάλασσα για ένα ολόκληρο βράδυ.
Η βαρβαρότητα των αποικιοκρατών, διαφαίνεται στο τραγικό τέλος του ήρωα. Όταν λοιπόν ζητήθηκε γιατρός και δικηγόρος, επιτράπηκε στην οικογένεια του να δει. Οι δικοί του τον βρήκαν νεκρό. Ο θάνατος του προήλθε από βασανιστήρια, και πιο συγκεκριμένα όταν οι ανακριτές χρησιμοποίησαν πετρέλαιο με πριονίδι για βασανισμό πνιγμού. Τα θρυμματισμένα πόδια και σφαίρα στην πλάτη που δέχτηκε μεταθανάτια, φανερώνουν το μίσος των αποικιοκρατών προς τον αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου.
Άξιο αναφοράς είναι το πως ο ήρωας, άφησε πίσω εκτός από την γυναίκα του Πελαγία και την κόρη του Ανδρούλλα, ακόμη ένα παιδί. Η Γεωργία, την οποία δεν γνώρισε ποτέ, γεννήθηκε εννέα μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα της.
Ως Μέτωπο ΚΦΗΒ, δηλώνουμε υπεύθυνα, πως η θυσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, καθώς και όλων όσων έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία του Κυπριακού Ελληνισμού, θα μείνει άσβεστη στο πέρασμα του χρόνου και φάρος στις ζωές μας. Αναγκαζόμαστε ακόμα, να προειδοποιήσουμε τον κάθε κομματικό ακόλουθο, πως δεν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε το γεγονός πως χρησιμοποιούν την μνήμη των ηρώων μας ως μέσο ανάδειξης των ψεύτικων πατριωτικών τους προσωπείων.
Γραφείο Τύπου Μετώπου Κ.Φ. Η.Β
