Λονδίνο, 17 Νοεμβρίου 2017
Συμπληρώνονται φέτος 44 χρόνια από τη μέρα που οι φοιτητές στην Αθήνα απαίτησαν Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. Τόλμησαν να διεκδικήσουν το αυτονόητο από τη Χούντα των Συνταγματαρχών, την Δημοκρατία, όσο μη ρεαλιστικό κι αν φαινόταν την τότε εποχή. Στις 14 Νοεμβρίου του 1973, μια ομάδα φοιτητών προχωρεί στην κατάληψη του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, η οποία μέχρι τις 16 Νοεμβρίου 1973 είχε μετατραπεί σε μια παλλαϊκή διαδήλωση κατά του δικτατορικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών απαιτώντας τη πτώση της δικτατορίας. Η κατάσταση δεν μπορούσε να διαλυθεί από την αστυνομία, κάτι που οδήγησε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να διατάξει την επέμβαση του Ελληνικού Στρατού ούτως ώστε να τερματίσει την εξέγερση, έχοντας ως αποτέλεσμα την πτώση της πύλης του Πολυτεχνείου από τεθωρακισμένο του Ελληνικού Στρατού και εν συνεχεία το κυνηγητό και συλλήψεις από τις δυνάμεις ασφαλείας κατά των φοιτητών, πολλοί εκ των οποίων τραυματίστηκαν και άλλοι έχασαν τη ζωή τους.
Οι φοιτητές έδειξαν τον δρόμο στον ελληνικό λαό, σφυρηλατώντας έτσι την αγωνιστικότητα που διέπει το φοιτητικό κίνημα στον ευρύτερο ελληνικό χώρο μέχρι και σήμερα. Δεν ήταν «ονειροπόλοι», ούτε «ρομαντικοί». Αντιθέτως, αντιλαμβάνονταν το επικίνδυνο της κατάστασης, αλλά αυτοί παρέμειναν ατάραχοι στις θέσεις τους, πολεμώντας για τα ιδανικά τους. Δεν υποχώρησαν σε κανένα «οδυνηρό συμβιβασμό», δεν υπέκυψαν ούτε στον εκβιασμό, ούτε στο ξεπούλημα διαχρονικών ιδανικών. Δε συμβιβάστηκαν σε με τις λεγόμενες “ρεαλιστικές” και “εφικτές” λύσεις, αλλά πάλεψαν για το Δίκαιο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Ήξεραν ότι ‘Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία’, καθώς διδάχθηκαν από τους Έλληνες προγόνους τους. Κυρίως όμως ήξεραν πως χρειάζεται αίμα και θυσίες, προτάσσοντας έτσι τα στήθη τους απέναντι στον φασισμό της δικτατορίας.
Μόνο απογοήτευση και αποτροπιασμό προκαλούν συγκεκριμένοι κύκλοι οι οποίοι κατάφεραν και έκτισαν τις πολιτικές τους καριέρες εκμεταλλευόμενοι τον αγώνα των φοιτητών. Η περιβόητη μεταπολίτευση αντί να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια βιώσιμη ευμάρεια, οδήγησε το λαό στη σημερινή λυπηρή οικονομική, και όχι μόνο, αθλιότητα αποτελώντας ντροπή για τη σημερινή επέτειο. Άτομα τα οποία ενώ ανέλαβαν το ελληνικό κράτος σε καίριο σημείο, προώθησαν τα προσωπικά τους συμφέροντα, καπηλεύτηκα την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και δημιούργησαν ένα δυσλειτουργικό σύστημα διαφθοράς, ηττοπάθειας, λαϊκισμού, πνευματικής και πολιτιστικής φτώχειας, ένα φρούριο εθνικού ενδοτισμού.
Επίσης, προκαλεί οργή το γεγονός πως ο χώρος της ευρύτερης αριστεράς, κατά κύριο λόγο, καπηλεύεται και μυθοποιεί τη συγκεκριμένη εξέγερση, για να αποκτήσει λόγο ύπαρξης. Οι αριστεροί του σήμερα, εμφανίζονται ως οι αυθεντίες της Δημοκρατίας, τη στιγμή που η βαθύτατη αντιδημοκρατική, ολοκληρωτική και απολυταρχική σκέψη χαρακτηρίζουν τις χρεοκοπημένες από την ιστορία ιδεοληψίες τους.
Για αυτούς, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου δεν είναι μνημείο αντίστασης και δημοκρατίας αλλά μνημείο καπηλείας, παραχάραξης της ιστορίας και εθνομηδενισμού. Αποτελούν αφορμή για να βγαίνουν έξω στους δρόμους οι κουκουλοφόροι και να καταστρέφουν περιουσίες, να βεβηλώνουν μνημεία εθνικών αγώνων. Αυτοί είναι οι πάσης φύσεως αριστεροί που προσπαθούν να αποδείξουν ότι «τους ανήκει το Πολυτεχνείο», ως αποτέλεσμα την μεταξύ τους αντιπαράθεση, με απόδειξη τα πρόσφατα γεγονότα μεταξύ Αντιεξουσιαστών και Αναρχικών.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, θυμάται, τιμά και εμπνέεται από τον αγώνα των φοιτητών για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, κατά του φασισμού και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά μαστίζουν και την πονεμένη μας Κύπρο λόγω του ιμπεριαλισμού της Τουρκίας από το 1974 μέχρι και σήμερα. Αναμφίβολα βέβαια, τασσόμαστε κατά της καπηλείας της εξέγερσης από την αριστερά. Οφείλουμε να σταθούμε αντάξιοι των ελληνικών αγώνων και όπως οι φοιτητές το 1973, κόντρα στο εφικτό και το ρεαλιστικό, να παλέψουμε για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
