Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την επίσημη επέτειο της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο ένδοξος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ έλαβε τέλος στο Λονδίνο στις 19 Φεβρουαρίου 1959 όπου πίσω από κλειστές πόρτες ο Μακάριος συναίνεσε σε ένα τουρκικών προδιαγραφών σύνταγμα αγνοώντας το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της Κύπρου όπως εκφράστηκε μέσα από το Ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 και την ένοπλη εξέγερση του 1955. Με την επικύρωση των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου γεννήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία έκτοτε ποτέ δεν υπήρξε ένα αληθινά ανεξάρτητο και ελεύθερο κράτος.
Το δοτό σύνταγμα του 1960 έδωσε τη δυνατότητα στην Τουρκία να ελέγχει την Κύπρο μέσω των ρατσιστικών και αντιδημοκρατικών προνοιών του Συντάγματος. Οι Τ/κ στα πρώτα τρία χρόνια ζωής της ΚΔ, εκμεταλλευόμενοι το δικαίωμα αρνησικυρίας και τις ρατσιστικές ποσοστώσεις σε δημόσια υπηρεσία και εκτελεστική εξουσία, δεν άφησαν ποτέ το κράτος να λειτουργήσει. Φυσικά οι ενέργειες των Τ/κ ήσαν σκόπιμες καθώς απώτερος σκοπός τους ήταν ο γεωγραφικός διαχωρισμός και η δημιουργία ενός ομόσπονδου κράτους, θέσεις οι οποίες διατυπώθηκαν και μέσα από τις εκθέσεις Πλάζα το 1965.
Η προδιαγεγραμμένη Τουρκανταρσία του 1963, αποτέλεσε το επόμενο στρατηγικό βήμα της Τουρκίας για γεωγραφικό, διοικητικό και πληθυσμιακό διαμοιρασμό της Κύπρου. 11 χρόνια προετοίμαζαν οι Τούρκοι τους Τ/κ, διάστημα κατά το οποίο η Άγκυρα (με την ανοχή των Τ/κ) καλλιεργούσε τη διχόνοια και το μίσος ανάμεσα στο λαό της Κύπρου και μετέφερε οπλισμό στους θύλακες περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να εισβάλει, όπως και έπραξε στις 20 Ιουλίου 1974. Το καταδικασμένο να αποτύχει Σύνταγμα του 1960, άνοιξε τις Κερκόπορτες στην Τουρκία, «μετ’ ευχών» Μακαρίου, όταν ο τότε πρόεδρος της Κύπρου, με την πίεση των Καραμανλή και Αβέρωφ, συμφώνησε την εισαγωγή επεμβατικών δικαιωμάτων στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.
Η επέτειος της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν αποτελεί μέρα χαράς αλλά μέρα περισυλλογής και προβληματισμού όσον αφορά τους τραγικούς χειρισμούς της ηγεσίας μας από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη. Όλες ανεξαιρέτως οι ηγεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας εθελοτυφλούν μπροστά στον πάγιο τουρκικό στόχο της Τουρκίας που δεν είναι άλλος από τον έλεγχο της Κύπρου μέσω γεωγραφικού, διοικητικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού. Στόχος ο οποίος διατυπώνεται μέσα από τα έγγραφα Νιχάτ Ερίμ για «ανάκτηση της Κύπρου» (1956). Στόχος ο οποίος τέθηκε σε εφαρμογή με την Τουρκανταρσία το 1963 και την παράνομη εισβολή του 1974 και στόχος ο οποίος σήμερα αντικατοπτρίζεται μέσα από της πρόνοιες της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίαςμέσω της οποίας η Τουρκία επιδιώκει να νομιμοποιήσει και να σφραγίσει το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της μετατρέποντας την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Άγκυρας.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών ΗΒ, αναγνωρίζει την ανάγκη διατήρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως το τελευταίο προπύργιο επιβίωσης του ελληνισμού στην Κύπρο. Για το λόγο αυτό εμμένουμε στη σταθερή θέση μας για επανατοποθέτηση του κυπριακού προβλήματος στη σωστή του βάση, δηλαδή ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Παράλληλα, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τις κινήσεις της πολιτικής μας εξουσίας η οποία ακολουθεί την ίδια πολιτική υποχώρησης και συμβιβασμού. Συμβιβασμοί και υποχωρήσεις που ξεκίνησαν από το δοτό Σύνταγμα του 1960 το οποίο ο Μακάριος αποδέχθει νομιζόμενος ότι οι αρνητικές πρόνοιες θα διορθώνονταν στην πορεία. Δυστυχώς τις ίδιες ψευδαισθήσεις τρέφουν και οι σημερινοί διζωνικοί κύκλοι θεωρώντας ότι τα αρνητικά στοιχεία μιας διζωνικής λύσης θα διορθωθούν από μόνα τους σε βάθος χρόνου. Αν το συναινετικό μοντέλο του 1960 κατέρρευσε μέσα σε μόλις 3 χρόνια, είναι δυνατό να θεωρούν κάποιοι ότι το ίδιο μοντέλο μέσω ΔΔΟ μπορεί να έχει τη παραμικρή ελπίδα να πετύχει;
Τα χρόνια που ακολούθησαν της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας μας έδειξαν το ρόλο που διαδραματίζουν οι Τ/κ στην Κύπρο, δηλαδή ως ένα ακόμη στρατηγικό εργαλείο της Τουρκίας. Ρόλος ο οποίος υποβοηθείτω από τις δικοινοτικές πρόνοιες του συντάγματος. Η ανυπαρξία αποτρεπτικής στρατηγικής από μέρους των Ε/κ και η έλλειψη συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, μας οδήγησαν στην αποδοχή ενός προβληματικού, ρατσιστικού και δυσλειτουργικού συντάγματος τη στιγμή μάλιστα που η πίεση βάραινε τους Βρετανούς και όχι τη δική μας πλευρά καθώς η ΕΟΚΑ δρούσε με επιτυχία στο πεδίο της μάχης.
Παρά τη λανθασμένη πορεία του παρελθόντος, ακόμη και σήμερα οι πολιτικοί εκπρόσωποι αρνούνται να προβούν σε ενέργειες οι οποίες αντικατοπτρίζουν την επιθυμία των πολιτών όπως αυτή διατυπώθηκε μέσα από το δημοψήφισμα του 2004 και το ΟΧΙ στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Ο Μακάριος, το 1960 καταδίκασε το λαό με ένα Σύνταγμα το οποίο ήταν αντίθετο με την επιθυμία των Κυπρίων, αντίθετο με τον αγώνα της ΕΟΚΑ και είχε καταστροφικές συνέπειες για την Κύπρο μας οι οποίες αποτυπώνονται σήμερα στη βουνοκορφή του Πενταδάχτυλου. Είναι για αυτό το λόγο που απαιτούμε την άμεση σύμπλευση της ηγεσίας μας με τα «θέλω» των πολιτών και την επιδίωξη λύσης στη βάση ενός ενιαίου σύγχρονου κράτους-δικαίου, τη Συνταγματική αναθεώρηση των ρατσιστικών, δυσλειτουργικών και αντιδημοκρατικών προνοιών του 1960, την επανενσωμάτωση των κατεχόμενων εδαφών μας στην Κυπριακή Δημοκρατία και το σεβασμό του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του λαού της Κύπρου.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
