Λονδίνο, 7 Φεβρουαρίου 2014
Αδυνατούμε να αντιληφθούμε γιατί κάποιοι εκπλήττονται από το κείμενο του προσχεδίου του κοινού ανακοινωθέντος αφού αυτό εδράζεται στις προτάσεις που ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης υπέβαλε στην τουρκοκυπριακή πλευρά στα τέλη του 2013. Το κείμενο που κυκλοφόρησε σαφέστατα άφησε ικανοποιημένη την πλατφόρμα του «Ναι» αφού είδαν σε αυτό να εμπεριέχονται αυτά που οι ίδιοι θεωρούσαν ως κλειδί στην όλη διαδικασία, δηλαδή τη μία κυριαρχία, τη μία ιθαγένεια και τη μία διεθνή προσωπικότητα. Στην πραγματικότητα όμως, τα τρία αυτά στοιχεία υπονομεύονται από άλλες πρόνοιες του κειμένου, το οποίο φέρει έντονη οσμή Σχεδίου Ανάν όπως διαφαίνεται από τις επισημάνσεις που ακολουθούν:
1) Γίνεται λόγος για δύο συνιστώντα ισότιμα κράτη και για μία ενωμένη Κυπριακή ομοσπονδία που θα «προκύψει» μέσα από τη διευθέτηση που θα γίνει. Πέρα από το γεγονός ότι πλέον θα μιλάμε για κρατική οντότητα στο βορρά , δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν το ομόσπονδο κράτος θα είναι μετεξέλιξη του υφιστάμενου ή κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ίδρυση νέου κράτους. Αυτό φυσικά δεν διευκρινίζεται και μάλλον θα διευθετηθεί εν αγνοία του λαού κατά τις διαπραγματεύσεις με τις μαριονέτες της Τουρκίας. Παράλληλα είναι αξιοσημείωτες οι αναφορές στο κατάλοιπο εξουσίας που θα αφήνεται στα προαναφερθέντα συνιστώντα κράτη και ο σαφής διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων μεταξύ αυτών και ομοσπονδιακής κυβέρνησης, με αδυναμία της δεύτερης να επέμβει στις αρμοδιοτήτων των δύο συνιστώντων κρατών. Αυτό διασφαλίζει πως όντως οι Τούρκοι (έποικοι, Τ/Κ και διά μέσου αυτών η Άγκυρα) θα είναι κυρίαρχοι στο βορρά και συγκυρίαρχοι στο νότο μέσω της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, της σταθμισμένης ψήφου και της εκ περιτροπής προεδρίας που κάποιοι δεσμεύτηκαν να αποσύρουν. Οι δε εγγυήσεις περί μη απόσχισης ενός συνιστώντος κράτους σαφέστατα δεν πρέπει να θεωρείται ότι δεσμεύουν τον Τουρκικό νεο-οθωμανικό επεκτατισμό. Κάποιοι γνωστοί Ανανιστές αναφέρθηκαν μάλιστα στην ασφάλεια που παρέχει η εντός της Ευρ. Ένωσης λύση, κάνοντας μάλιστα παραλληλισμούς με το καθεστώς ακυβερνησίας του Βελγίου (!) για να μας καθησυχάσουν. Εάν αυτό οραματίζονται μάλλον έχουν λανθασμένη αντίληψη περί της βιωσιμότητας της λύσης που προτάθηκε.
2) Υπάρχει αναφορά σε κυριαρχία που πηγάζει από τις δύο κοινότητες (και άρα όχι από το σύνολο του πληθυσμού της νήσου), γεγονός που δεν την καθιστά ενιαία και αδιαίρετη όπως διευκρινίζεται πιο πάνω. Το γεγονός ότι η έννοια της κυριαρχίας διαχωρίζεται σε εσωτερική και εξωτερική και ερμηνεύεται ως ταυτόσημη με την κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, δεν αναιρεί το γεγονός πως αυτή θα προέρχεται από δύο διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες επομένως δεν θα είναι ενιαία στη βάση της. Αυτή η πρόνοια ενισχύει την διαχρονική απαίτηση των μουσουλμάνων της Κύπρου για χωριστή άσκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και μελλοντική απόσχιση του «βορείου κρατιδίου».
3) Σε συνάρτηση με το προηγούμενο σημείο, οι αναφορές σε μία ιθαγένεια και πάλι αναιρούνται από την «εσωτερική ιθαγένεια» αφού ο κάθε πολίτης του παράλυτου κράτους που προτίθενται να συστήσουν, θα είναι ταυτόχρονα ελληνοκύπριος ή τουρκοκύπριος ΚΑΙ πολίτης της ομόσπονδης Κύπρου.
4) Τέλος γίνεται αναφορά και πάλι στη μέθοδο των ξεχωριστών και ταυτόχρονων δημοψηφισμάτων που ακριβώς ενισχύουν την άποψη πως η κυριαρχία του νέου συνεταιρισμού θα προκύψει από δύο διαφορετικές πληθυσμιακές ομάδες που ουδεμία σχέση έχουν η μία με την άλλη, παραπέμποντας έτσι στη τουρκική θέση περί ύπαρξης δύο διαφορετικών «λαών» στο νησί και άρα και πάλι σε χωριστό δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Τουρκοκυπρίων.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου θεωρεί το εν λόγω κείμενο απαράδεκτο και δηλώνει κατηγορηματικά πως είναι αντίθετο όχι μόνο με το περιεχόμενό του αλλά και με κάθε πρόταση λύσης που θα νομιμοποιεί τα εγκλήματα πολέμου και την de facto διχοτόμηση επί του εδάφους, που επέβαλε η Τουρκία διά πυρός και σιδήρου. Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως καμία διατύπωση δεν μπορεί να επιλύσει τα έμφυτα προβλήματα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με την οποία δέσαμε τα άκρα μας, αφού το προσχέδιο αυτό αντικατοπτρίζει ακριβώς τη φύση μιας τέτοιας «διευθέτησης» . Μίας «διευθέτησης» άδικης, ρατσιστικής, που καταλύει και/ή περιορίζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ενταφιάζει οριστικά κάθε προοπτική για απελευθέρωση. Είναι για αυτούς άλλωστε τους λόγους που θεωρούμε υποκριτική και αποπροσανατολιστική τη στάση των κομμάτων του λεγόμενου απορριπτικού χώρου, που έκαναν σημαία τους τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου που υπέγραψε ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος και που περιλαμβάνει αυτή τη μορφή λύσης αλλά τώρα αντιδρούν με σφοδρότητα στο προσχέδιο της κοινής διακήρυξης. Η κοροϊδία πρέπει να σταματήσει. Η ουσία γύρω από το ζήτημα του προσχεδίου του κοινού ανακοινωθέντος δεν είναι τι θα πράξει το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ ή οι Οικολόγοι. Άλλωστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ήδη βρει συμμάχους στο ΑΚΕΛ, που ξαφνικά ξέχασε την ρητορική περί «επικίνδυνων χειρισμών» του Πρόεδρου και έτρεξε προς συμπαράστασή του και που έκανε τα απανταχού ομοσπονδιακά ασπόνδυλα να θυμηθούν πόσο «υπεύθυνο» κόμμα είναι, αποδεικνύοντας ξανά πως το ΔΗΣΑΚΕΛ παραμένει το ισχυρότερο έρεισμα της αμερικανοβρετανικής διπλωματίας στο νησί. Η ουσία του προσχεδίου είναι το περιεχόμενό του.
Για εμάς μοναδική αποδεκτή λύση είναι η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της νήσου που επιτυγχάνεται με τη χάραξη μακροχρόνιου ΕΘΝΙΚΟΥ σχεδιασμού, τη διατήρηση του χειροπιαστού και διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους που έχουμε, την απεμπλοκή από τις καταπατηθείσες κατευθυντήριες γραμμές του 1977-1979 και άρα τη ΔΔΟ, την ενίσχυση των υφιστάμενων και την αναζήτηση νέων συντελεστών ισχύος, με προτεραιότητα την ενίσχυση του χειροπιαστού πλέον ενεργειακού άξονα Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ, που θα αυξήσουν το γεωστρατηγικό/γεωπολιτικό και άρα το διπλωματικό εκτόπισμα της Κύπρου, την περαιτέρω σύσφιξη των αμυντικών και οικονομικών δεσμών Ελλάδος και Κύπρου, την ενίσχυση και όχι το ξήλωμα της Εθνικής Φρουράς, τη σύναψη αμυντικών συμμαχιών και πρωτίστως την αποτελεσματική προβολή των ΔΙΚΑΙΩΝ και αυτονόητων αιτημάτων μας στους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους είμαστε μέλη αλλά και σε αυτούς που δυνητικά θα ενταχθούμε. Η θέση μας λοιπόν είναι ξεκάθαρη και αναρωτιόμαστε αν μπορούν να πουν το ίδιο και οι κομματικές νεολαίες, που συμβιβάζονται με την προοπτική εφαρμογής του διζωνικού δικοινοτικού πειράματος στο νησί μας και τις οποίες καλούμε να τοποθετηθούν δημοσίως σχετικά με το κείμενο που κυκλοφορεί, τις προθέσεις των κυβερνώντων, αυτών που τους στηρίζουν αλλά και αυτών που υποκριτικά διαμαρτύρονται στο όνομα ενός αδιευκρίνιστου «σωστού περιεχομένου».
Ο χρόνος όντως λειτουργεί εις βάρος μας ωστόσο δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μία οποιαδήποτε λύση για χάρη της λύσης. Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία βρίσκεται στο τραπέζι των συνομιλιών εδώ και τέσσερις δεκαετίες δίχως αποτέλεσμα και το 2004 απορρίφθηκε υπό τη μορφή του Σχ. Ανάν από την πλειοψηφία του λαού, του οποίου η ετυμηγορία δεν γίνεται σεβαστή παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας που όπως και οι προκάτοχοί του, φρόντισε να κλειδώσουν νέες υποχωρήσεις εις βάρος μας. Ας ξεχάσουμε λοιπόν τα καυγαδάκια εξουσίας και ας επικεντρωθούμε στο πώς ανατρέπουμε τα υφιστάμενα δεδομένα για το καλό του τόπου. Στον πόλεμο που θα ξεκινήσει για ΕΠΙΒΟΛΗ της ομοσπονδίας στο νησί το ΜΕΤΩΠΟ, ως γνήσιο αντι-ομοσπονδιακό κίνημα θα ξαναγίνει σημαιοφόρος της αξιοπρέπειας και των δικαίων αιτημάτων των Ελλήνων της Κύπρου. Ούτε η οικονομική μιζέρια, ούτε το χρήμα, ούτε οι υποσχέσεις περί υποτιθέμενων ωφελημάτων από την κουτσουρεμένη και τρύπια διευθέτηση αλλά ούτε και οι χρησμοί της κάθε ανανικής Κασσάνδρας θα βάλουν φραγμό στις αξιώσεις μας.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
