Λονδίνο, 20 Ιουλίου 2013
Αφαίρεσαν το «Δεν ξεχνώ» από τα μαθητικά τετράδια, κάλυψαν τους σχολικούς τοίχους με τα συνθήματα του πόθου της επιστροφής, απαγόρευσαν τα «προκλητικά» συνθήματα στα Κέντρα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων, μας διδάσκουν πως μόνο εμείς σφάξαμε, μόνο εμείς βιάσαμε, μόνο εμείς καταστρέψαμε ζωές σε αυτό το νησί. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες καλλιεργείται μεθοδικά, συστηματικά και εν μέρει υπογείως η ιδέα πως οι Έλληνες της Κύπρου είναι η αιτία που οδήγησε στην εθνική τραγωδία του 1974. Κάποιοι προσπαθούν εναγωνίως να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιος είναι ο εχθρός, ποιος έχει βάλει το νησί μας στο στόχαστρο από τη δεκαετία του 1950, ποιος βίασε, σκότωσε, έκλεψε, εκτόπισε, κουβάλησε έποικους και εξαφάνισε με τον πιο αισχρό τρόπο κάθε ίχνος πολιτισμού στα κατεχόμενα εδάφη μας. Κάποιοι παραβλέπουν την μεθοδευμένη γεωγραφική και ιδεολογική διάσπαση των προσφύγων που βρήκαν καταφύγιο στις ελεύθερες περιοχές. Προσπερνούν τον πόνο των λιγοστών μαυροφορεμένων γυναικών που απέμειναν και καρτερικά περιμένουν συζύγους και τέκνα να γυρίσουν, ζωντανοί ή έστω νεκροί σκεπασμένοι από την γαλανόλευκη και τη σημαία του κράτους που κάποιοι σήμερα βάλθηκαν να διαλύσουν. Άνοιξαν τα οδοφράγματα, δειπνούν με τον κατακτητή, συνεργάζονται με τα κάλπικα όργανα της κατοχής, συντηρούν την ιδέα της υποχωρητικότητας και του οδυνηρού συμβιβασμού.
Ναι, πολλοί θέλουν και κάνουν το παν για να ξεχάσουμε, όμως η μολυσμένη από την ημισέληνο πλαγιά του Πενταδακτύλου τους χαλάει τα σχέδια, αφού καθημερινώς υπενθυμίζει σε εμάς τους λίγους που παραμείναμε πιστοί στον αγώνα πως «απέναντι» διαπράχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας. Η σημαία της ντροπής φέρνει στο νου εικόνες εκείνου του πρωινού που κανείς δεν θέλει να θυμάται, του πρωινού της 20ης Ιουλίου 1974, που η θάλασσα της Κερύνειας ξέβραζε βαρβάρους και ο ουρανός έβρεχε φωτιά. Η προσχεδιασμένη εισβολή της Τουρκίας, υπό το διακριτικό βλέμμα των Αμερικανοβρετανών, έθετε σε εφαρμογή την τελευταία φάση του σχεδίου για διχοτόμηση της Κύπρου. Η χουντική προδοσίαάφησε το νησί αφρούρητο και απροετοίμαστο, έρμαιο στα χέρια του εισβολέα ο οποίος άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, δύο περίπου χιλιάδες αγνοούμενους, 200,000 πρόσφυγες και αρκετές εκατοντάδες εγκλωβισμένων στα κατεχόμενα εδάφη συμπατριωτών μας.
Και όμως όλα αυτά φαίνεται πως λησμονήθηκαν από την πολιτική ηγεσία του τόπου που καθημερινώς αποπροσανατολίζει το λαό μας. Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου θυμάται και τιμά τον αγώνα των ηρώων της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και της Εθνικής Φρουράς που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την ελευθερία της νήσου και την ακεραιότητα του κράτους. Δεν συμβιβαζόμαστε με την ιδέα της κατοχής, του εποικισμού και της καταστροφής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Θεωρούμε υποκρισία όλοι αυτοί που για 39 χρόνια ευαγγελίζονται την πλασματική ιδέα πως μία λύση στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα φέρει την πραγματική απελευθέρωση. Πώς μπορούν αυτοί που κάθε 1η Απριλίου βροντοφωνάζουν υπό τα κομματικά λάβαρα πως «η Κύπρος είναι Ελληνική» να μιλάνε για χαλαρές ομοσπονδίες που νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της εισβολής και δίνουν άφεση αμαρτιών στον εισβολέα; Πώς μπορούν οι απόγονοι αυτών που κρύβονταν στην πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης και που νυχθημερόν μιλάνε για προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, να υποστηρίζουν την διάλυση αυτής υπό τον ομοσπονδιακό μανδύα; Πώς μπορούν οι απόγονοι όσων αντιστάθηκαν στους πραξικοπηματίες, υπερασπιζόμενοι την ανεξαρτησία του κράτους, να συμπλέουν με αυτούς που προβάλουν ως μόνη διέξοδο τη διάλυσή του;
Η υποκρισία του πολιτικού κατεστημένου δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’αόριστον. Όπως και στον οικονομικό τομέα, έτσι και στην εξωτερική πολιτική βρισκόμαστε σε αδιέξοδο αφού επιμένουμε στην τακτική των πρόχειρων, έκτακτων και σπασμωδικών κινήσεων, αδυνατώντας να καθορίσουμε ξεκάθαρο στόχο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό επίτευξης αυτού. Αντιθέτως η πολιτική ηγεσία επιμένει να διαπραγματεύεται με τα υποχείρια του εχθρού, δίχως να έχει ξεκαθαρίσει τι ακριβώς επιζητεί, στη βάση μιας ρατσιστικής, άδικης και εν τέλει διχοτομικής πρότασης η οποία ουδέποτε έτυχε αποδοχής από το λαό. Θεωρούμε πως έφτασε ο καιρός να αφυπνιστούμε ως κοινωνία και να απαιτήσουμε τα αυτονόητα: την ουσιαστική απελευθέρωση της νήσου, την απόδοση δικαιοσύνης, την επιστροφή των προσφύγων και των απογόνων τους στις πατρογονικές τους εστίες, και την αποχώρηση όλων των εποίκων. Ας μην περιμένουμε το επόμενο χαστούκι για να δράσουμε. Ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας αφού στα κατεχόμενα εδάφη μας, εδραιώνεται όλο και περισσότερο, μέρα με τη μέρα η παρουσία της Τουρκίας. Ωστόσο δεν μπορούμε και δεν έχουμε δικαίωμα, με πρόφαση την πίεση του χρόνου, να συμβιβαστούμε με αυτό που ανέκαθεν επιθυμούσε ο εχθρός, διχοτομώντας την πατρίδα μας και ξεγράφοντας τα εγκλήματα που έγιναν εις βάρος του λαού μας με την ίδια μας την υπογραφή. Οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, πιστοί στις αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, διεκδικώντας μία Κύπρο ελεύθερη από Τούρκους και απαλλαγμένη από τους ριψάσπιδες, συμβιβασμένους και βολεμένους υπηρέτες του διεφθαρμένου συστήματος που συνειδητά πολεμά κάθε αυθεντική φωνή, προβάλλοντας ως ορθολογιστική, ρεαλιστική και υπεύθυνη προσέγγιση το ξεπούλημα της νήσου. Είναι το ελάχιστο που οφείλουμε στους νεκρούς μας ήρωες και σε όσους ακόμα βιώνουν καθημερινώς τις συνέπειες της Τουρκικής βαρβαρότητας.
Δεν ξεχνάμε. Δεν συμβιβαζόμαστε. Απελευθέρωση η μόνη λύση.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
