Ανδρέας Γεωργιάδης
Οργανωτικός Γραμματέας
30 Ιανουαρίου 2012 *
Ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα γεννήθηκε το 1928. Από τους διάφορους χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς
του έχουν αποδοθεί, ένας είναι ίσως ο πιο αντιπροσωπευτικός. Αυτός του αγωνιστή-επαναστάτη. Ο αγώνας του
ήταν κυρίως αντιιμπεριαλιστικός και πολέμησε με όλο του το είναι μέχρι την εκτέλεση του, τις τότε μεγάλες
δυνάμεις που επιβουλεύονταν τους αδικημένους λαούς. Αρνούμενος την οποιαδήποτε παρέμβαση των ξένων,
έδωσε τα πάντα ώστε να απελευθερωθεί η Κούβα από τον Μπατίστα, έστω και αν στην πορεία υπέπεσε -όπως
όλες οι μεγάλες προσωπικότητες- σε λάθη που τον στιγμάτισαν, αφού ήταν γνωστός για την βιαιότητα του και τις
εκτελέσεις αντιφρονούντων και αντιρρησιών. Έδωσε τα εύσημα στον Γρίβα για τον αγώνα του ενάντια στους
Άγγλους αποικιοκράτες, αφού έβλεπε βίους παράλληλους στους δύο λαούς, και στις 11 Δεκεμβρίου του 1964 από
το βήμα του ΟΗΕ κατηγόρησε ευθέως την Τουρκία για τις δικοινοτικές ταραχές, στηρίζοντας πλήρως τους
Ελληνοκύπριους που προσπαθούσαν να προστατεύσουν τις οικογένειες τους και τις περιουσίες τους.
Το ΑΚΕΛ ιδρύθηκε οκτώ χρόνια πρίν την γέννηση του Ερνέστο. Μέχρι σήμερα δεν συμμετείχε οργανωμένα σε
κανένα αγώνα του κυπριακού ελληνισμού. Στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους Άγγλους
αποικιοκράτες -αυτούς που ο Τσε είχε σαν στόχο ζωής να πολεμήσει- χαρακτήριζε επίσημα τους αγωνιστές της
ΕΟΚΑ ως «τραμπούκους», διαφωνούσε κάθετα με τον ανταρτοπόλεμο, ενώ πολλές φορές συνεργάστηκε με τον
δυνάστη. Σήμερα αποκρύβει την στάση που τήρησε το 1963/64, προφανώς για να στοχοποιήσει μια μερίδα
Ελληνοκυπρίων, ενώ στο μετέπειτα καταστροφικό πραξικόπημα τήρησε προκλητική αποχή καθώς η αντίσταση
του έμεινε στα λόγια. Σοκάρει η παραδοχή του πρώην μέλους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, κ. Λάζαρου Σκαλιστή (Αρχεία Λ.
Σκαλιστή, 12 Ιουλίου 1998), ότι κανένα από τα μέλη της τότε Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, πλην του ιδίου, δεν έστειλε τον γιό
του στο εφεδρικό. Οι τότε ηγέτες του «κομμουνιστικού» κόμματος διαλαλούσαν ότι δεν θα υπάρξει προσπάθεια
για πραξικόπημα, αφού οι Άγγλοι είχαν συμφέροντα στο νησί και δεν θα το επέτρεπαν, ενώ μόλις ξέσπασε η
τραγωδία έτρεξαν να κρυφτούν στις πρεσβείες των σοβιετικών χωρών. Σήμερα «αγωνίζεται» για τα δίκαια του
Κυπριακού λαού -ενός λαού που πέρασε μια εισβολή, ξεριζώθηκε από τον τόπο του και προσφυγοποιήθηκε-
προτείνοντας την παραμονή 50 χιλιάδων Τούρκων εποίκων, την εκ περιτροπής προεδρία και την σταθμισμένη
ψήφο. Προτάσεις οι οποίες ευνοήθηκαν από Βρετανούς, Αμερικάνους ακόμη και από τον ίδιο τον Ραούφ Ντεκτάς,
ο οποίος πρώτος είχε προτείνει την εκ περιτροπής προεδρία στις 15 Μαϊου του 2002.
Είναι το λιγότερο προσβολή το ΑΚΕΛ, ελλείψει δικών του ηρώων, να ταυτίζεται με αυτόν τον άνθρωπο, που οι
πράξεις του στοιχειώνουν ακόμη τον αέρα της Λατινικής Αμερικής, με τα «Εδονόπουλα» να συμπεριφέρονται
ωσάν τους απογόνους του. Επαναστάτη δεν σε κάνουν τα trendy φανελάκια ή να παπαγαλίζεις αυτά που σου
μαθαίνουν στις κατασκηνώσεις. Επαναστάτη και αγωνιστή σε κάνουν οι πράξεις σου, το να παλεύεις για τα δίκαια
του λαού σου. Να αρνείσαι να βλέπεις την κατοχική σημαία απέναντι, να αρνείσαι να συζητάς για τουρκοκυπριακό
ομόσπονδο κρατίδιο σε ένα τόπο που αιμορραγεί ακόμη από τις τουρκικές θηριωδίες, να αρνείσαι να έχει ο λαός
σου που είναι το θύμα λιγότερα δικαιώματα από τον θύτη. Ο Τσε ήταν μεγάλος υπέρμαχος της δημοκρατίας, την
οποία καταργούν οι ΑΚΕΛικές προτάσεις για εκ περιτροπής προεδρία και σταθμισμένη ψήφο. Αν για τον
σύγχρονο ΑΚΕΛικό η «νίκη» του Hasta la Victoria siempre (ελληνιστί: Πάντοτε μέχρι την νίκη) είναι ένα νέο
Σχέδιο Ανάν, τότε ο αγώνας του έχει πάει χαμένος.
«Patria o Muerte» αρεσκόταν στο να δηλώνει το ίνδαλμα χιλιάδων ανθρώπων ανά την υφήλιο. Πατρίδα η
θάνατος. Αν ο κάθε έφηβος που περιχαρίζει με τα ενδύματα του Τσε ή στιγματίζει το δέρμα του με την φιγούρα
του, ενστερνιζόταν και τα αποφθέγματα του, τότε ο λαός μας θα ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα και το μέλλον θα
φάνταζε πιο ευοίωνο.
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο «Προπύργιο», 30/01/2012
