Αντρέας Γεωργιάδης
Αντιπρόσωπος Brighton
23 Ιανουαρίου 2010 *
Πάνε σχεδόν 2 χρόνια (23 μήνες για να ακριβολογούμε) από την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο ανώτατο
αξίωμα της χώρας μας. Ένας πρόεδρος ο οποίος εκλέχθηκε διατυμπανίζοντας όπως έλεγε και το σλόγκαν του
wannabe αριστερού κόμματος του ότι θα λειτουργεί σαν πρόεδρος όλων των Κύπριων. Η δημοκρατία και οι
συλλογικές αποφάσεις για τα μείζων θέματα του τόπου μας είχαν κύρια θέση στην προεκλογική του ατζέντα.
Φάνηκε όμως ότι ο μέγας μαχητής του φασισμού (αυτό το φάντασμα που βλέπει χρόνια μαζί με τους ομοϊδεάτες
του προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους) ίσως να μην είναι αυτό που ο κόσμος περίμενε αφού
όλο αυτό το διάστημα οτιδήποτε έχτος από δημοκρατία δεν ζήσαμε.
Το πρώτο μεγάλο μπαμ ήρθε τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους όταν προσπάθησε να επιτύχει αυτό που τόσα χρόνια
ονειρεύεται το ΑΚΕΛ. Την αλλαγή της ιστορίας του τόπου μας. Με όργανο τον Υπουργό Παιδείας προτείνει
αλλαγές ακόμη και στα βιβλία που χρησιμοποιούνται στα σχολεία. Προτείνει την δημιουργία επιτροπής που θα
μελετήσει τις αλλαγές. Πρόεδρος της επιτροπής ορίζεται ο Αντρέας Καζαμίας, ένας άνθρωπος ο οποίος τολμά να
ζητήσει τα βιβλία Ιστορίας να να γράφουν ότι οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν διαφορετική αφηγηματική
επεξήγηση για το τί έγινε. Συγκεκριμένα να αναφέρουν ότι οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως έγινε «ειρηνευτική
επιχείρηση» το 1974 και οι Έλληνες «εισβολή» (Εκπομπή ΡΙΚ (Μερα Μεσημέρι), 26/05/2008). Όλος ο κόσμος,
ακόμη και τα συγκυβερνώντα κόμματα, ξεσπούν για αυτή την προσπάθεια παραχάραξης των πάντων. Ο ίδιος
απαντά πως θα προχωρήσει με τη μεταρρύθμιση, όσο και να αντιδρά ο κόσμος!
Ένα άλλο σοβαρό ολίσθημα του «δημοκράτη» προέδρου μας είναι η πρόταση για νομιμοποίηση της κομματικής
κατήχησης στα Δημοτικά σχολεία! Το ποια νεολαία κόμματος θα ευνοείτο από μια τέτοια αλλαγή, νομίζω είναι
περιττό να αναφέρουμε. Μάλιστα, αυτή που μαζεύει παιδιά από πέντε χρονών σε κατασκηνώσεις μαθαίνοντας
τους τι πρέπει να αγαπάνε και τι πρέπει να μισούνε, ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί της Κύπρου, ποιοι είναι
οι αδελφοί μας και ποιοι όχι κτλ, κτλ.
Τον επόμενο μήνα, την ημέρα ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας διατάζει όπως οι στρατιώτες παρελάσουν
χωρίς γεμιστήρες στα στρατιωτικά τους τυφέκια. Τακτική που ακολουθούσε ο Αδόλφος Χίτλερ, φοβούμενος
προφανώς επιθέσεις ενάντιων του. Την ίδια μέρα καταπατώντας κάθε αρχή της δημοκρατίας, και πάλι σαν άλλοι
Αδόλφοι, οι αρχές συλλαμβάνουν παιδιά επειδή διέπραξαν το «τρομερό» έγκλημα να μοιράζουν έντυπα κατά της
κυβέρνησης και της Τουρκίας. Συνελήφθη επίσης ο πρόεδρος της συγκεκριμένης κίνησης ο οποίος και κατήγγειλε
ότι κτυπήθηκε από τους αστυνομικούς («Σημερινή», 04/10/2008)!
Η Παιδεία φαίνεται πως δεν ήταν αρκετό για την κυβέρνηση, αφού αποφάσισε να βάλει το χεράκι της σε όλους
τους θεσμούς του κράτους. Τον επόμενο μήνα, η ηθοποιός Έλενα Δημήτριου, παραδέχεται ότι δέχτηκε πιέσεις για
να γίνει μέλος της ΠΕΟ, ούτως ώστε να της επιτραπεί να ενταχθεί στον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.
Προσλήφθηκαν και τα νέα δέκα μέλη της ΠΕΟ, ενώ τερματίστηκαν άδικα άλλα συμβόλαια, επειδή προφανώς τα
πιστεύω κάποιων ήταν διαφορετικά από αυτά των διοικούντων.
Έρχεται ο Απρίλης του 2009 και ο πρόεδρος μας δείχνει ακόμη μια φορά την δημοκρατική πλευρά του. Ενώ
ολόκληρη η πολιτική κοινότητα ζητάει την ένταξη μας στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, ο πρόεδρος όλων των
Κυπρίων αρνείται προβάλλοντας το δεύτερο αγαπημένο του φάντασμα (αυτό του ΝΑΤΟ) δηλώνοντας με
περηφάνια «με εκλέξατε με ένα συγκεκριμένο προεκλογικό πρόγραμμα το οποίο δεν συμπεριλάμβανε την ένταξη
στον ΣγΕ». Μη έχοντας άλλη επιλογή, τα κόμματα ακολουθούν τον δρόμο της έγκρισης νομοσχεδίου από την
βουλή, το οποίο ασκεί πιέσεις στην κυβέρνηση, ώστε να αιτηθεί ένταξη στον Συνεταιρισμό. Το μόνο κόμμα που
καταψηφίζει την πρόταση είναι το ΑΚΕΛ, το οποίο δηλώνει ότι «το ψήφισμα δυσχεραίνει τους λεπτούς χειρισμούς
της Κυβέρνησης στο Κυπριακό» (Κυπριακή Βουλή, 03/04/09). Ότι να ‘ναι πλέον. Από την άλλη βέβαια, οι
ΝΑΤΟϊκές «Βάσεις του θανάτου» του πολύ καλού φίλου του Προέδρου Χριστόφια, Γκόρντον Μπράουν, δεν τους
ενοχλούν.
Ακόμη και στην υπόθεση του «Αλ Καπόνε», βλέπουμε κωμικοτραγικά συμβάντα αφού ενώ οι προκαταρκτικές
εξετάσεις δείχνουν ευθύνες σε 6 άτομα -συμπεριλαμβανόμενου και του Αρχηγού της Αστυνομίας – μέσα σε μια
νύχτα, μετά από παρεμβάσεις, ο Αρχηγός αθωώνεται!
Το Συνέδριο Αποδήμων τον επόμενο μήνα επιβεβαιώνει τον αυταρχισμό των διοικούντων. Ενώ ο κόσμος τονίζει
τους λανθασμένους χειρισμούς της κυβέρνησης, ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ μιλά λες και βρισκόμαστε στην
καλύτερη φάση της ιστορίας μας.
Το γέλιο της αρκούδας πέφτει τον ίδιο μήνα, αφού ενώ τα συγκυβερνώντα κόμματα περιμένουν τον καταρτισμό
των Ημικρατικών Οργανισμών, βλέπουν τον Πρόεδρο να τους ρίχνει τα «αποφάγια». Όλοι οι Ημικρατικοί
Οργανισμοί στελεχώνονται σε μεγάλο βαθμό από άτομα του ΑΚΕΛ, σκεπτόμενοι προφανώς ότι δεν πρόκειται να
ξαναεκλεγούν και τρώνε όσα προλάβουν. Με την παρέλευση μερικών ημερών, ο κυπριακός ελληνισμός
συγκλονίζεται από τις αποκαλύψεις για τις εν ψυχρώ δολοφονίες των 5 Ελληνοκυπρίων το 1974 στο Τζιάος και
ζητά από την κυβέρνηση να κινηθεί νομικά εναντίον της Τουρκίας. Η κυβέρνηση προκλητικά γράφει στα παλιά της
παπούτσια την λαϊκή κατακραυγή και αρνείται, αφού δεν θέλει να χαλάσει το κλίμα των συνομιλιών.
Υπάρχουν αμέτρητα αλλά παραδείγματα της «δημοκρατικής» κυβέρνησης Χριστόφια. Η επανειλημμένη άρνηση
για σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου σε κρίσιμες περιόδους για το κυπριακό, η προκλητική απάθεια προς την
αντίδραση των συγκυβερνώντων κομμάτων που οτιδήποτε εκτός από συγκυβερνώντα δεν είναι, η προσπάθεια
φίμωσης των ΜΜΕ, η στέρηση χορηγίας από την ΑΤΗΚ σε έντυπα που αντιτίθενται στην πολιτική του ΑΚΕΛ
(«Κυπριακό Ποντίκι», 18/12/2009), ακόμη και η επαναλειτουργία του Τμήματος Δ’ της Κεντρικής Υπηρεσίας
Πληροφοριών, ένα τμήμα που έχει ως σκοπό την παρακολούθηση πολιτών («Αλήθεια», 10/01/2010). Σε κάποιες
περιπτώσεις η αναξιοκρατία επιβαρύνει ακόμη και οικονομικά το κράτος. Όπως πρόσφατα αποκάλυψε η Γενική
Ελέγκτρια, είναι πιθανή η ύπαρξη ενός καρτέλ αφού κάποιες οικοδομικές εταιρίες αναλαμβάνουν έργα με πολύ
ακριβότερες πρόσφορες από τις εκτιμήσεις των επιμετρητών. Ο γνωστός σε όλους μας Μιλτιάδης Νεόφυτου που
δεν έχει αφήσει διαγωνισμό για διαγωνισμό της κυβέρνησης που δεν έχει κερδίσει, είχε παλαιοτέρα κερδίσει και
τον διαγωνισμό για την ανέγερση του κρατικού Θεάτρου. Το ότι η πρόσφορα του ήταν κατά 47,06% ακριβότερη
από την εκτίμηση των επιμετρητών δεν φαίνεται να ενόχλησε κανένα («Φιλελεύθερος», 29/12/2009).
Αν σε μόνο 2 χρόνια παρουσίας της κυβέρνησης αυτής έχουμε δει όλη αυτή την καταπάτηση δημοκρατικών
θεσμών και αξίων ποιο είναι το επόμενο βήμα; Να περιμένουμε εκτελεστικά αποσπάσματα για τους
αντιφρονούντες ή μήπως επιβολή κατοίκον περιορισμού; Γνωστές τακτικές από τους Άγγλους αποικιοκράτες
φίλους τους και τους Σοβιετικούς δικτάτορες που έχουν σαν ινδάλματα.
Τελικά σε αυτό τον τόπο ποιοι είναι οι φασίστες;
* το άρθρο δημοσιεύθηκε στο “Προπύργιο”, 23/01/2010
