Λονδίνο, 13 Μαρτίου 2007
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά…» Στα λόγια τα καταφέρνουν πολλοί. Πόσοι όμως έκαναν τα γραπτά τους πράξη; Πόσοι είχαν το θάρρος ενός νεαρού μαθητή, που επέλεξε να μετακομίσει στα 18 του χρόνια στο Πάνθεον των Ηρώων;
Γεννημένος στην Τσάδα της Πάφου, την στερνή ημέρα του Φλεβάρη του 1938, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήταν το τέταρτο παιδί μιας οικογένειας που είδε δύο ξαδέρφια να οδεύουν προς την αγχόνη με μερικούς μόνο μήνες διαφορά. Τα πρώτα αγωνιστικά σκιρτήματα του Ευαγόρα φάνηκαν στα 15 του χρόνια. Τότε, κατά τις προετοιμασίες για την στέψη της βασίλισσας της αποικιοκρατικής δύναμης, ο έφηβος Παλληκαρίδης ανέβηκε αναφανδόν στον ιστό του Ιακώβιου Γυμναστηρίου και αφαίρεσε την σημαία του κατακτητή, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την οργή των Ελλήνων της Κύπρου εναντίον της αποικιοκρατικής δύναμης.
Στα 17 του, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εντάσσεται στις τάξεις της ΕΟΚΑ. Λαμβάνει μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των Άγγλων, ενώ συμμετέχει ενεργά σε διάφορες δραστηριότητες του απελευθερωτικού αγώνα, όπως η ανατίναξη των δικαστηρίων της Πάφου. Τον Δεκέμβριο του 1956 συλλαμβάνεται για παράνομη μεταφορά οπλισμού. Οι συναγωνιστές του καταφέρνουν να ξεφύγουν. Όταν βρίσκεται μπροστά στο δικαστήριο δεν διστάζει ούτε στιγμή. «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο», δηλώνει με παρρησία.
Παρά την κινητοποίηση σε Κύπρο και Ελλάδα, στις 13 Μαρτίου 1957, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται στην αγχόνη. Η ιστορία τον καταγράφει ως το νεαρότερο και τελευταίο θύμα της αποικιοκρατικής βαναυσότητας, η οποία θεωρούσε πως η αγχόνη θα μπορούσε να σταματήσει τον ιερό αγώνα για την Ελευθερία.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης είναι η ιστορική απόδειξη πως οι νέοι της Κύπρου δεν φοβούνται να αγωνιστούν για τις μεγάλες τους Ιδέες. Το παράδειγμα του άλλωστε ακολούθησαν πολλοί νεαροί, πέφτοντας ηρωικά το 1974, στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν την πατρίδα μας ελεύθερη. Ήρωες αυτού του επιπέδου ίσως να μην ξαναγεννηθούν. Αγωνιστές όμως υπάρχουν ακόμη πολλοί. Στην μικρή μας Κύπρο, η νεολαία αντιστέκεται συστηματικά στις βουλές των ξένων δυνάμεων, που θέλουν να μας φορτώσουν με το ζόρι ένα «κράτος», προϊόν εισβολής και στρατιωτικής κατοχής. Η νεολαία μας θυμάται τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τους υπόλοιπους ήρωές μας, που μπορεί να μην κατάφεραν να κάνουν πράξη τον πρωταρχικό τους στόχο, την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον με την ζωή τους μας απελευθέρωσαν και δημιούργησαν την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν θα αφήσει κανένα να την μειώσει σε κρατίδιο.
Το ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου είναι μπροστάρης στον σύγχρονο αγώνα μας για μια δίκαιη λύση του εθνικού μας προβλήματος, που να σέβεται τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπόσχεται, πως όσο περνά από το χέρι του, δεν θα αφήσει ποτέ τους αγώνες των προγόνων μας να θεωρηθούν «άχρηστοι». Με όπλο την Ιδέα και δύναμη την θέληση, θα αγωνιστούμε όσο μπορούμε για το μέλλον που μας άφησαν κληρονομιά ο Ευαγόρας και όλοι όσοι θυσιάστηκαν στον βωμό της Ελευθερίας.
Ο Αποχαιρετισμός του Ευαγόρα Παλληκαρίδη:
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν’ στη ΛευτεριάΘ’ αφήσω αδέλφια, συγγενείς
τη μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιέςΨάχνοντας για τη Λευτεριά
θα ’χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιέςΤώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ’ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριάΘα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν’ στη ΛευτεριάΤα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι
(το ξέρω θα ’ναι απάτη
δεν θα ’ναι αληθινό)Μες στο παλάτι θα γυρνώ,
ώσπου να βρω το θρόνο
Βασίλισσα μια μόνο
να κάθετε σ’ αυτόΚόρη πανώρια, θα της πω
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου
μονάχ’ αυτό ζητώ.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
